Met mijn honden de sneeuw in, heerlijk! Natte voeten, natte haren, maar niet belangrijk.
Ik voelde me weer kind en wilde spelen, rollen, dollen in de witte pracht.
Zoals de vlokken wild dansen in die ijskoude wind.
Een print van een engel in de sneeuw maken.
De grijze straten en daken worden wit – diep doorademen en samen met de vlokjes van de ijskoude wind binnen halen.
Mijn hand grijpt in het vers gevallen wit en ik kan het niet helpen, ik moet ervan proeven. De hapjes sneeuw smelten onmiddellijk op mijn tong, worden tot water, die op een wonderbaar eenmalige manier tot een verfrissend drank worden en nog koud mijn keel doorlopen.
Ook mijn neus heeft zich verdiept in de sneeuw in mijn hand en ja, da is ze de geur van kou, van sneeuw van de schoonheid van het winters leven.
Ik laat mijn ogen die witte schitteringen binnen en zij worden zacht gekust door de sneeuwsterretjes, om dan in mijn ogen tot tranen van levenslust te worden.
De woorden van Kahlil Gibran gingen rond in mijn hoofd.
"Kindness is like snow, It beautifies everything it covers.
Wat is het leven toch mooi!
Lieve groeten
Reactie schrijven