cliché

Poeh, koud was het vannacht… maar gelukkig niet in mijn bed. Maar heet was het ook niet, jammer?! Maar ja, hete nachten zijn zeldzaam, om niet te zeggen afwezig, in mijn leven. Nog een keer, dus dubbel jammer! Zelfs is de vrouw of sorry natuurlijk ook de man?! Maar ja, dat maakt dan ook nog geen hete nacht, toch. Hete minuten?! 

Da gaat de telefoon… een vriend, leuk. Heeft hij mijn verlangen kunnen voelen. Nee toch, ik denk het niet. Het was gewoon zijn verlangen, die hem aan mij liet denken en de telefoon liet grijpen, om te horen... ja wat dan nu? Naar een paar rondjes om, hebben we afgesproken. In over 1,5 uren zou hij hier zijn. Voor hem douchen en reistijd en voor mij geen reistijd maar schoonmaak en de douch.

Buiten nog steeds kil was het in mijn bed nu toch nog heet geworden. En binnen in me? Bevrediging heeft zich niet alleen in mijn lichaam breed gemaakt, maar ook in mijn ziel. Ze is omgeven van een warme, lichte en aangenaam zoete lucht. Ik voel me vrij en het “kleine geluk” omgeeft me en draagt me met zich mee zoals de Caribische zee. Ik zwem mee op het hoog gevoel en laat me drijven naar…ja, waar naartoe?

“Ik wil onze vriendschap niet in gevaar brengen, niet verliezen” zegt mijn vriend. “Doordat ik maar langs kom en we vrijen en dan ben ik weer weg.” Hmmm?! Denk ik, is dat zo? Riskeren we onze vriendschap, als we om een vrijpartij bij elkaar komen? Cliché?! Is het zo, dat voor vrouwen vrijen altijd en absoluut met liefde is verbonden? Cliché of opvoeding?! “Ik vrij graag met je,” zeg ik, “en ik ben ook graag bevriend met je, maar we leven in twee verschillende werelden en hier ben ik me bewust van. Dus je hoeft niet bang te zijn dat er van mijn kant uit “liefde” ontstaat en ik daarom meer van jou zou willen.” 

Vrijen voor vrouwen altijd alleen in verbinding met liefde?! Cliché? Opgemerkt “voor vrouwen”! Voor mannen, zo lijkt het voor mij, schijnt seks zonder liefdesverbinding “normaal” mogelijk te zijn. Maar voor vrouwen niet?! Cliché!

Toen ik 20 jaar was geweest en in de planning tot mijn eerste huwelijk met die man aan die ik 2 jaar eerder mijn maagdelijkheid had verloren, vroeg mijn moeder aan me “Ben je nu niet blij, dat je tot op de “juiste, ene” had gewacht?” 5 jaar later was ik weer gescheiden. En “nee” ik was er niet blij mee geweest. Ik was er ook niet blij mee geworden, dat ik voor het huwelijk seksueel geen ervaringen had gemaakt. Maar ja, dat is verleden tijd, toch laat het heel goed zien, hoe ik op seksueel vlak was opgevoed. Seks alleen maar met de “juiste”, daarentegen was het zeer gewenst en helemaal niet vreemd, dat de man de seksueel ervaring mee bracht in een huwelijk. De vrouw met veel ervaring was een hoer en de man een “ganzer Kerl”!

Zeker en ongetwijfeld is vrijen voor me met de “ene”, met een geliefde partner, om zo vele malen fijner, ein “Sahnehäubchen”, en geeft een verbinding ijzersterk en diep bevredigend en, en, en… Wat, als de “ene” er niet is?