velerlei verrassingen

Zijn stem was voor mij zo opmerkelijk vriendelijk en liefdevol, dat ik erop viel. En toen moest ik veel met hem aan het telefoon spreken, omdat ik soms de telefooncentrale verzorgde, maar ook de bedrijfsinterne documentatieopslag beheerde. Ik dacht bij me, “als de man maar half zo goed eruit ziet, dan zijn stem lief is, zou ik...” 

Ik dacht bij me, “als de man maar half zo goed eruit ziet, dan zijn stem lief is, zou ik...”

In mijn voorstel was hij een grote man met een blonde dikke bos haren op zijn hoofd, in die mijn handen konden grijpen om zachtjes en met en lach eraan te trekken. Zijn postuur was niet dik maar ook niet heel slank.

En dan zag ik hem voor een eerste keer en dacht “Hemel, wat een kleine slecht geklede man en die snor en die bril en maar nog weinig en wat betreft de kleur slecht definieerbaar haar...maar een “boekhouder” dus!”

Hier mijn excuses aan alle boekhouders. Uit mijn zicht als artieste waren boekouders in de “normale” wereld net als de “organisten” in de “wereld van de muziek”. Als de solist altijd op zichzelf en vooral altijd met de rug tegen het publiek aan.

In het bedrijf was toen de overstap gedaan van het besturingssysteem DOS naar Windows. Omdat ik ervaring had zowel als docente, coach als ook met Windows, verzorgde ik de bedrijfsinterne scholingen en was van assistente hoofd telefonisch marketing tot assistente systeemadministratie avanceert.

Van mijn bas kreeg ik toen dan ook de opdracht met hem een Excel scholing te doen. Als toevallig en verrassend even een aanraking met de grip naar de muis. Hij had zachte warme handen en ik keek in zijn vriendelijke, stralende ogen... Ogen om erin te verdrinken en diep in de ziel te kunnen kijken.

Het was een vrijdag en hij verbleef bij zijn vriend en toen bedrijfsleider.

Voor de avond was intern een klein bedrijfsuitje naar een wijnfeest afgesproken en nadat we al tijdens de scholing voor een zaterdag ontbijt bij mij hadden afgesproken, ging ik mee en alleen weer naar huis in de verwachting, dat ook het ontbijt op zaterdag weer een ontbijt alleen zou worden.

Maar nee... 

En over de jaren samen met hem, zouden nog velen gemeenschappelijke ontbijten eraan komen... 

Zo verrassend als het eerste ontbijt, wist hij mij altijd weer en door de jaren hen op velerlei manieren te verrassen.