“Ach, dan ga ik toch opstaan.” Het is pas 7:00 uur, vroeg voor mijn doen. Gisteren avond heb ik nog veel en lang met vrienden gesproken, via de app en Messenger. Het was dus laat tot ik eindelijk in “Morpheus armen” lag.
Afgelopen vrijdag was ik voor het laatst buiten de deur. Kleine boodschappen, de apotheek voor de buurvrouw en mijn oogdruppels en de voedselbank. Voor het eerst en met macht had me toen de rare “Corona sfeer” te pakken. Terwijl het in het winkelcentrum heel erg druk was, traaf ik in de apotheek maar heel weinig mensen aan. Normaal is het op een vrijdag de vroege middag heel druk hier. Een dan de voedselbank... de rij met de wachtenden was gesplitst door de medewerkers en we waren gevraagd echter de afstanden tot de ander in acht te nemen. Achter me in de “goederenlijn” kwam een man te staan die op een buitenaards wezen leek. Hij had zijn heel hoofd ingewikkeld in een das en zijn ogen waren met een doorzichtig veiligheidsbril uit kunststof beschermd. De rest van de man was verpakt in een dikke mantel en zijn handen zaten in dikke handschoenen. “Als me de overheid niet beschermd moet ik dat ma zelf doen!” waren zijn nauwelijks te horen woorden op de vraag naar zijn kleding.
En nu had me de sfeer te pakken. Ik moest aan een vriend denken, die in Malaga, Spanje op vakantie was en die me gisteren had verteld, dat hij door de KLM was overgeboekt naar een eerdere vlucht terug naar huis. Voor aanstaande donderdag hebben we afgesproken. Zou dat wel doorgaan?
Zaterdag en gisteren was ik vooral bezig met schilderen...
Met begin van afgelopen week was ik aan een nieuw schilderij gestart.
Wat is het toch rustig... Ook niets te horen van uit de school, geen spelende kinderen, geen roepen naar vrienden en lachen... triest. Maar eigenlijk?! Voor mij niet veel anders dan gewoon. Af van de wandelingen met mijn honden, mijn bezoeken bij en zorg voor mijn buurvrouw is de maandag een van mijn dagen alleen. Ik wil weer gaan schilderen en heb al gisteren wat voorbereidingen voor nieuwe projecten gedaan. Ben begonnen aan nog een vuurtoren. Mijn 5e. Ook heb ik een wat groter doek in de gesso gezet voor weer een zelfportret... dus aan de slag...
Da krijg ik een appje binnen: Blijf gezond beschermengel, wat lief!
Ik moet eraan denken, dat morgen voor mij Artomondo middag is. Zou die wel doorgaan? Moet ik even een appje met de vraag ernaar aan H. sturen? En ja da krijg ik de berichten van M. en H. binnen. De middagen gaan voorlopig niet door, maar wel de ochtenden... Ook de vraag zo gewild een “Corona dagboek” te schrijven. Wat een fijn plan! Ik hou ervan te schrijven. Maar eerst de was bij de buurvrouw afhalen en starten. Mijn honden uitlaten. Mijn bed verschonen. Met dit prachtweer in de tuin gaan en hem uit de winterslaap halen en als tussendoortje mijn digitale post lezen en beantwoorden. Druk hier... en nog niet eens verder gegaan met schilderen...
Niet erg, loopt niet weg! En morgen is er ook nog een dag en dan nog een dag en nog een dag...? Ga ik dan naar het atelier morgen ochtend? Eigenlijk moet ik onder mensen. Ik ben veel te veel alleen... Corona ja of nee, ik ben toch alleen... maar gelukkig meest niet meer eenzaam. Ik ben niet bang ziek te worden, maar ik kan ze voelen de angsten. Ik proef de sfeer.
Reactie schrijven