de coronatest

Donderdag heb ik me aangemeld voor een Coronatest en was al voor de volgende dag op de late middag uitgenodigd. Ik verwacht niet positief te zijn. Heb maar lichte verschijnselen, zoals een “snotneus” en lichte hoest, misschien dus een beetje verkouden...geen korts, geen smaakverlies... en toch... Ik geef het toe, ik ben een beetje angstig. Wat als?! En sowieso wil ik niet wetend dat ik Corona in me draag rondlopen en misschien anderen besmetten met die rotziekte. 

De testlocatie waar ik moest zijn, is in een voormalig tuincentrum ingericht. Vroeger was ik vaker hier gekomen, niet ver van mijn huis weg en niet te duur, hielt ik ervan door de planten “rabatten” te flaneren.

Iedereen was erom gevraagd niet met het openbaar vervoer en alleen te komen. Mondkapjes waren natuurlijk ook verplicht. Ik was onder de aanmelding ook gevraagd, vanaf nu thuis te blijven en nergens naartoe te gaan minstens tot de uitslag er is. Maar hoe moet ik dat doen? Ik moet morgen middag toch naar de voedselbank en... Deze wijzing begreep ik nu niet, de klachten had ik toch al een tijdje en was er overal naartoe gegaan. Ik was naar het atelier geweest, heb mijn boodschappen gedaan en...verder speelt sowieso niet veel in mijn leven tegenwoordig. Ik heb al gebruik gemaakt van een mondkapje en de afstand in acht genomen. Dus, de voedselbank moet... en stel ik ben toch besmet en moet 14 dagen thuis blijven, dan heb ik geen hangers meer voor mijn kleine schilderijen en... De testlocatie ligt naast de Gamma...

Aan de locatie aangekomen, naar even snel de hangertjes bij de Gamma te hebben gehaald, stond al een 5 taal mensen te wachten. Er was de aanspanning voelbaar bij de mensen in de rij. Geen hallo of gezeur om het wachten, niet eens een glimlach of een hoofd knikken. Maar ja, er was weinig van een glimlach te zien onder een mondkapje. Onder omstandigheden was natuurlijk de mogelijke gezelligheid van een wachtrij toch niet te verwachten. Ik denk, net als ik waren de andere wachtenden in gedachten bij de test en vooral de mogelijke resultaten ervan. 

Binnen waren 3 testplekken en zo duurde het niet lang tot ik aan de beurt was. Allemaal dames wachtten ons op, zorgden voor een vlekkeloze afloop. Bij binnenkomst word ik in ontvang genomen van een van de dames, ik moet mijn afsprakenbevestiging laten zien en mijn handen desinfecteren. Ze wijst me een plek aan bij een van de kamers waar ik op mijn oproep stond te wachten. Ik word binnen geroepen en ik moet me neerzetten op een hoge stoel. Er zijn twee dames die me ontvangen. De ene staat voor een computer en controleert of ik die ben, die ik ben... Aansluitend zegt de andere dame tegen mij: “Je mag je mondkapje nu afdoen...” en kreeg een zakdoekje “Eerst even goed je neus poetsen en dan ga ik een tweetaal afstreken maken bij u, een bij je neus en een bij je keel. Blijft u rustig en ontspannen. Svp u hoofd terugleggen. Het wil wel wat kribbelen en niet al te aangenaam zijn, maar...” en ja, dat stafje ging al mijn neus in en hoog... hoog... en het kribbelde en de tranen stegen op in mijn ogen en da was ze al klaar, gelukkig. Nu nog de keel...Mijn neus was nog steeds aan het kribbelen en dank het stafje in mijn keel, moest ik dan ook nog kokhalzen. “Is niet erg, mevrouw, gaat ons allemaal zo”, zegt die dame met de stafjes en het was gebeurd, mijn test was afgerond. Gelukkig! Bah, niet aangenaam, maar ook geen probleem. “Heeft u DigiD?”, vraagt me de dame van de stafjes en drukt me een folder in de hand. “U krijgt morgen de uitslag en wordt via mail geïnformeerd, dat je de uitslaag in kunt zien via je DigiD op Coronatest. Is je uitslaag positief word je gebeld van de GGD.” Na dan.

En nu... thuis zitten en wachten...wachten...