een nieuw kapsel een manifest!?

Wat kunnen “kleine” dingen toch opvrolijken.

Naar zeker wel 14 dagen erover nagedacht te hebben of ik wel of niet geld ervoor uit moet geven, om naar de kapper te gaan, nam ik afgelopen week de beslissing me een “pony” te laten knippen. Wat had ik ze toch zat, de strak en altijd in mijn gezicht, voor mijn ogen vallende lange haren. Vooral lastig was het geworden, als ik met de scooter onderweg was. 

Ook hield me de idee al wat langer bezig, zo was het, de knoop een keer doorgehakt, en snelle beslissing. Even een telefoontje naar de kapper “...en de afspraak graag nog vandaag...” en ik zat twee uur later bij de kapster en die ging te keer. Snel was een pony gesneden...hmmm... nog niet tevreden. Wat als je bij mijn haren laagjes gaat toepassen? Maar dan word het duurder en een hele kapsel, dus eerst even nog wassen en nat snijden... Ach doe maar... en? Van de lengte zeker niets weghalen, toch? Het valt dan natuurlijk wat springeriger en lijkt zomede natuurlijk wat korter, maar minimaal. Hmmm...het was nu toch te laat. De eerste plugjes vielen al op de grond. En met de vallende pluggen zag ik de streng gezichtsuitdrukking verdwijnen. Een strengde, die toch niet echt bij me hoorde verdween zo maar. Het voelde als verlichting, gemak en vrijheid natuurlijk op mijn en diep in mezelf.

Het wordt gesteld, dat vrouwen naar veranderingen in hun leven graag ook extern veranderingen aan en bij zichzelf doen, laten doen? Nieuwe schoenen kopen, een nieuwe garderobe toepassen of te wel naar de kapper “moeten” gaan? Voor de een of de ander keer, dat ik in mijn leven naar de kapper was geweest, kan ik dat wel en voor mezelf met een “klopt” beantwoorden.

Wat mannen doen weet ik niet en, sorry heren, jullie blijven bij deze even buiten voor. Maar ik denk dat hierin ook de heren bepaalde mechanismen hebben... misschien een nieuw auto?

De vraag voor mij is, wat is er anders, wat is er veranderd bij mij? Hoezo moest mijn innerlijk verandering ook van buitenaf gemanifesteerd?

Vermoeidheid, depressie, verdriet, rouw en strengde, die mijn leven de afgelopen jaren hebben begeleid, zijn er stuk bij stuk van me afgevallen. Ik heb weer mogen zien wie ik ben, wat ik wil en vooral, wat ik niet wil. Dat is vrijheid en ja zelf geluk! 

Nu mijn geluk nog in verbinding delen...

Liefs